اولین و مهمترین عامل، سن قرارگیری در معرض دو زبان است و دومین عامل را می توان میزان و نوع در معرض بودن دو زبان دانست.
اکثر کودکانی که مشکلی در یادگیری ندارند، در فراگیری زبان اولشان موفق هستند. اما در مقابل، همه کودکان در فراگیری زبان دوم موفق نمی شوند. موفقیت در تسلط یافتن بر روی زبان دوم، بستگی زیادی به تعامل میان عوامل داخلی و خارجی دارد.
عوامل خارجی شامل این موارد می باشند: دسترسی به گویشوران زبان دوم، میزان تعامل کودک با گویشوران زبان دوم، میزان پشتیبانی از استفاده از زبان دوم و فشارهایی که در مدرسه و در جامعه در مورد زبان دوم وجود دارد.
عوامل داخلی نیز شامل این موارد می باشند: توانایی های زبان شناختی کودک و محدودیت هایش، داشتن درکی که برای یادگیری زبان دوم نیاز است، استعداد در یادگیری زبان، طبیعت و ذات فردی و مهارت های اجتماعی. اگر خانه و اجتماعات مدرسه به دوزبانگی اهمیت دهند، در آن هنگام کودکان به راحتی می آموزند و هر دو زبان را در سطح بالایی حفظ می کنند.